Islas y autobuses flotantes en el lago Titicaca.

Gisteren de busreis gemaakt van La Paz, Bolivia naar Puno in Peru. Een busreis met enige hindernissen, want wij moesten in totaal drie keer van bus wisselen en dan ook maar zorgen dat alle spullen en bagage ook compleet meekwamen. Julie kunnen het al raden, dat is bij ons bijna helemaal goed gegaan, maar toch net niet 100%. Er kan weer wat nieuws toegevoegd worden aan de never ending story van de "cosas perdidos", want bij de laatste buswisseling heeft Anita haar voorzet zonnebril achtergelaten,had zij voor het gemak even aan de stoel vastgeklipt in plaats van aan haar bril. Het eerste wat wij dus in Puno konden doen is een nieuwe voorzet zonnebril kopen. In de busreis deden wij ook pontje buitenhuis aan want wij moesten met bus en al overgezet worden in het Titicaca meer naar de overkant. Dat ging dus niet met een goede veerboot maar met een uiterst gammel pontje. Er ging een zucht van verlichting door de groep toen de bus veilig de overkant had bereikt, met al onze bagage er nog in.

Vandaag een leuke trip gemaakt over het Titicaca meer, eerst naar de floating islands, waar in totaal nog ongeveer 2500 Peruanen leven op zelf gemaakte eilanden van riet. Dit stamt nog van voor de Inca tijd toen deze mensen gevlucht zijn uit Bolivia en zich verschuild hielden in het riet van het Titicaca meer voor hun vijanden. Nu wel heel erg toeristisch geworden, uiteraard met de gebruikelijke verkoop van zelf gemaakte spullen. Daarna doorgevaren naar het Tikalla eiland en daar pachamanca (uit een oven in de grond) gegeten. Een leuke trip met verrassend nog droog en mooi weer. Inmiddels is het begonnen met regenen. Dat wordt nog wat de komende dagen in Peru. De voorraad Immodium is er inmiddels helemaal door en hebben wij dus ook maar aangevuld met lokale alternatieven (geen coca bladeren, deze zijn wel geschikt overigens voor thee (mate de coca), maar kauwend is het letterlijk niet te pruimen).

Morgen en overmorgen op naar de Colca canyon voor het spotten vsn Condors, en dan gaan wij ook het "dak" van onze reis maken, over een pas van ruim 5200 meter. Zet de zuurstofflessen maar vast klaar.

Tot ziens maar weer.