Cuzco, ciudad puma y les Iglesias.

Ik had al aangegeven dat Cuzco waarschijnlijk een sfeervolle stad leek, nou dat is het ook. Peru is ook een stuk minder chaotisch en een stuk schoner en beter georganiseerd dan Bolivia.

Cuzco is de oude hoofdstad van het Inca rijk en is door de Inca's gebouwd in de vorm van een liggende poema. In de oude Inka taal betekent Cuzco de navel, dus de navel, of het centrum van de hun bekende wereld. De stad is in de 17e eeuw door een aardbeving bijna volledig verwoest. Toch staan er nog een hoop oude en mooie kerken in de stad. Het is toch een stad met een historisch centrum en heeft door het toerisme naar MachupPichu iets van zijn oude grandeur terug gewonnen. Cuzco is namelijk de toegangsstad naar de heilige vallei die uiteindelijk leidt tot Machu Picchu.

Cuzco is een gezellige en levendige stad. Natuurlijk ook wel heel toeristisch met heel veel dezelfde souvenier achtige Peruaanse spulletjes, en ook de opdringerige restaurant mannetjes die je bijna de tent in sleuren. Wij zaten echter in de wijk San Blas wat meer een kunstenaars wijkje was met iets originelere tienda's en minder opgefokt toeristisch gedoe. Het hotel in Puno was nogal tegengevallen (oudbollig, slecht onderhouden, somber en bijna altijd leeg, wij waren op twee avonden bijna de enige gasten, dus in Cuzco meteen na de eerste nacht een upgrade geregeld voor een tripple kamer. Het was een leuk hotelletje echter de standaard 2 persoonskamer was toch wel erg klein, dus toch maar gekozen voor wat meer lebensraum.

In Ruim twee dagen alle belangrijke bezienswaardigheden kerken en musea bezocht in het centrum van Cuzco, het grote Inca tempelcomplex boven Cuzco bezocht en ook zelfs de hostel gespot waar Joost tijdens zijn vrijwilligerswerk in de weekends gezeten heeft. Volgens hem in 10 jaar niets veranderd.

De laatste dag heb ik alleen iets verkeerds gegeten (vermoeden is de scrambled eggs bij het ontbijt) waardoor ik die middag en avond compleet qua spijsvertering door mijn hoeven ben gegaan. Aan alle kanten ben ik leeg gelopen, niet geslapen, door mij dus ook Anita niet, en dus volledig brak begonnen aan de trip door de heilige vallei richting Macha Picchu. De eerste dag brengen wij een bezoek aan een lokale familie hoog in de bergen en lunchen wij ook daar. Wij haddengeregeld om daar de lokale lekkernij Cavia te gaan eten. Die zal ik nu maar aan mij voorbij laten gaan. Anita moet de eer maar hoog houden.

Next time meer over onze belevenissen in de Vallée Sagrada en Machu Picchu.