El dia con accidentes

De reis organisatie had ons al gewaarschuwd. Jullie gaan zolang op vakantie, het is Zuid Amerika dus jullie zullen echt wel onverwachte en niet voorziene dingen  gaan mee maken. Laat het maar gebeuren en probeer er dan maar het beste van te maken.

Vandaag was dus zo'n dag. Het begon al met Anita waar de King krab van gisteren toch blijkbaar niet helemaal goed gevallen was . Tweede hint was dat wij er vrij snel achterkwamen dat wij onze beide mutsen gisteren einde dag waren kwijt geraakt, waarschijnlijk ergens laten liggen. Toch begon de dag wel goed met redelijk weer, In ieder geval droog met af en toe zelfs een klein beetje zon. Een mooie dag dus voor een wandeling in het nationale park Tiere del Fuego. Dus dat ook gedaan. Ging allemaal prima tot het moment dat ik een klein glibberig stukje steil naar beneden moest lopen en mijn linker voet niet goed en stevig neerzette, en dus uitgleed en als correctie mijn linker been  dubbel sloeg om een val te voorkomen. Na drie minuten gejodel, taal gebezigd die ik hier niet zal herhalen en geslingerd aan mijn been om de zaak weer gangbaar te krijgen, gewoon verder gegaan en ook het hele eind terug gelopen en geklauterd. Bij elkaar toch nog wel een kilometertje of drie a vier. Ik voelde mijn knie wel en ik merkte ook wel dat hij wat dikker en stijver werd, maar ach het ging nog wel goed. Ja totdat wij terugkwamen, ik rustig ging zitten en wij moesten wachten op de bus terug. Toen kon ik er niet meer opstaan laat staan lopen. Hele zaakje zat op slot en deed ontzettend pijn. In arremoede maar naar het lokale ziekenhuis gegaan. Ongeveer anderhalf tot 2 uur daar geweest. Ik ben zelfs even helemaal buiten kennis geweest en toen ik weer bij kwam zaten er drie kleine Argentijnse broeders aan mij te rukken om mij plat te krijgen. Ik mag dan een hoop kilo's kwijt zijn, maar voor de gemiddelde Argentijn ben ik nog steeds een Europese kolos waar ze heel wat werk aan hebben. Foto's gemaakt het hele riedeltje, gelukkig niets gebroken of kapot, maar wel mijn spieren die een flinke opdoffer hebben grkregen. Komende dagen mag ik niet verk doen en moet ik het rustig houden. krijg ik sterke pijnstillers en moet er veel ijs op. Anita heeft vanmiddag in het ziekenhuis dus ook haar spoedcursus en vuurdoop Spaans voor beginners gehad, want Engels praten doen ze dan toch wel heel erg gebrekkig. Nu lig ik dus met ijs En onder de pijnstillers op bed. Morgen vliegen wij naar patagonie. Dat zal wel gaan lukken, hopelijk weer met flink extra beenruimte, gewoon gebruik maken van de rolstoel net als vanmiddag, gaat altijd goed komen. Alleen de wandeling met de stijgijzers van overmorgen op de gletsjer hebben wij moeten cancellen. De reisorganisatie gaat nog regelen dat dat wordt omgezet in een boottocht in het meer voor de gletsjer.

Tot ziens maar weer. Mijn volgende verhaal zal vanui Patagonië tot jullie komen.

Groet Romke en Anita.